„Masza i niedźwiedź”. Niegrzeczne dziewczynki robią to co chcą…

Obśmiewam się jak norka prawie na każdym odcinku. I nawet teraz pomimo, że wciąż jestem chora i nie wszystko mi jeszcze styka, to śmieję się do łez…

Bajka „Masza i niedźwiedź” jest absolutnie cudna. Nie chodzi o to, że ładna animacja, że coś nowego, bo bajka wpisana jest zręcznie w rosyjski folklor. Tutaj chodzi o postać Maszy, głównej bohaterki.

Maszeńka jest na pierwszy rzut oka niegrzeczna dziewczynką, która robi to co chce. Gorzej, totalnym wrzodem na dupie. Ale potem widzimy całą resztę. Ona jest dokładnie takim dzieckiem jakie powinno być. Dzieckiem, które ma nieustającą głupawkę, brakuje jej zdrowego rozsądku, jest nieokiełznana, popełnia mnóstwo błędów i nieustannie prosi się o kłopoty. Jest w tym wszystkim pięknie wolna, kreatywna, a jej ciekawość świata jest bezgraniczna. Jest ona wciąż zupełnie nieskażona powagą, która przychodzi wraz z dorosłością. Tymi wszystkimi „muszę” i „powinnam”, przychodzących ze świata potem… Ona jest dzieckiem i to jest ten czas, kiedy drzwi do naszego „Departamentu” powinny być dla niej szczelnie zamknięte.

Nie byłoby tak, gdyby nie Niedźwiedź, opiekun Maszy. On zawsze jest oparciem, on wyznacza granice, to on jest tym odpowiedzialnym dorosłym i pozwala jej być sobą. I znosi jej wszystkie psikusy i pomysły nie z tej ziemi, z totalna akceptacją. Oczywiście jest zmęczony, chce uciec bądź czasami zostawić ją w głębokim lesie, ale tego nie robi.

Fantastyczna jest jakaś świeżość tej bajki. Jak powiew wiaterka, który przynosi ten natychmiastowy relaks i odprężenie jak się ją ogląda. Bo tam nic być nie musi, nie ma presji… Tam jest dobrze tak jak jest.

Mi się tak swobodnie oddychało kiedy gapiłam się w tekewizor, a obejrzałam pewnie już większość odcinków…

Zapraszam do świata autentycznego dzieciństwa…