Potęga Kardashians z piórami w dupsku… I ciężka praca…

Tak, uważam, że Kardashians są potęgą. I właściwie nie ma znaczenia, że to od dupska się zaczyna i na dupsku się skończy, bo to tam patrzy publika. Bo to działa i prawie wszyscy to oglądają, bądź czytają w gazetach, bo inaczej się chyba właściwie nie da?

Wiem, żyję w kraju, który kocha celebrytów i nie przeszkadza im to, że taka na przykład Kim Kardashian wyłazi z każdego kąta. Ja już osobiście wolę jak mi „koty” z kurzu wychodzą z kątów… Ale ja sobie dużo mogę woleć, bo tego co się dzieje wokół mnie i tak nie zmienię.

Oczywiście, że oglądałam „Keeping up with the Kardashians”, no bo jak tego nie zobaczyć? No i co? Uważam, że oni wszyscy gadają non stop o dupie Maryni. Każdego dnia spędzają 3 bite godziny z najlepszymi artystami make-up’u, więc ktoś mógłby się pokusić aby dać im kartkę z kilkoma sensownym zdaniami, coby potem użyć w reality show. Niestety nic z tego i nadal pitolą trzy po trzy. Jak się wyłączy dźwięk, to ogląda się lepiej. Mi się lepiej ogląda.

Reality show jest starannie wyreżyserowany, więcej, co do drobiazgu, pełna perfekcja. Wszystkie ujęcia. Wszystkie osoby spektaklu są piękne, jak doskonałe muffiny. Tak jest nie tylko w reality show, oni na każdym zdjęciu wyglądają perfekcyjnie. Za tym stoi ciężka praca. Kardashians wiedzą, że są produktem, sami tego chcieli. Wykreowali się, swój lifestyle, to się doskonale ogląda i sprzedaje. Ale oni nie stoją w miejscu. Oni są zawsze na bieżąco z różnorodnymi trendami, muszą być o krok szybciej od innych. Nie wiem na ile to ichnie, a na ile ich ludzi, speców od marki, wizerunku, ludzi od PR… Nauczyli się tak żyć, szybko wyłapywać co można użyć aby umocnić swój wizerunek, nie boją się sprzedawać siebie, żonglować przeciwieństwami, non stop ocierać się bądź poprostu łamać różnorodne tabu, pokazywać swoją intymność… Używają zręcznie mediów, w tym oczywiście społecznościowych na ogromną skalę. Można ich prawie dotknąć, co chwila nowe „selfie”, nowa notka na Twitter… 

To jest ciężka praca. Ja to szanuję. Nie wchodzę w to, ile to ich kosztuje, gdzie ich autentyczna prawdziwość, bo tego się nie dowiem. Będę tylko dywagować. Może za 10 lat, jak ktoś ich wymieni na coś nowszego, nowy model. Ciekawa jestem wtedy jak będą radzić sobie z życiem?

Da się tego nie oglądać, bo ja nie oglądam. Ale czytam o nich czasami felietony, z rzadka jakiś wywiad. Chce mieć o nich zdanie. Bo fenomen tego zjawiska wciąż mnie zaskakuje. 

Bo to jest niezaprzeczalnie „coś” z niczego…. No nie?