Polacy, którzy wyjechali zmienili się… Na gorsze… Naprawdę???

Tak, to prawda, zmieniliśmy się na gorsze. I dlatego kiedy przyjeżdżamy na wakacje do Polski to jest problem.

Są podniesione brwi, zmarszczone czoła i niedowierzanie tych, z którymi się znamy „od zawsze”, i oczywiście naszej najbliższej rodziny…oraz w urzędach, restauracjach, sklepach – lista jest długa…

Zmiana nr 1 : Zaczniemy od Polaków, którym uderzyła woda sodowa do głowy. Wyjechali i zaczęli zarabiać, w końcu sensownie. I nie za bardzo z tym sobie radzą. Bo zaczynają kupować, wszystko to czego nie mogli w Polsce, i dużo więcej. Ale, że komuś to trzeba jeszcze pokazać, to częste wakacje w Polsce temu służą, za każdym razem nowe design’erskie ciuchy, za każdym razem nowy samochód, elektroniczne gadżety, najnowsze komórki, …itd. itd. I epatowanie tym naokoło i na każdym kroku. Niestety wiąże się to też często z tym, że pogardliwie patrzą na rodzinę i swoich znajomych, którzy tego nie mają, dla których to luksus. Ich poprostu na to nie stać.

Ja myślę, że każdy z nas przeszedł taki stan „głupawki” na początku. To zachłyśnięcie się tym czego nie mogliśmy mieć kiedyś. To jest jak przejście ospy wietrznej, każdy złapie. Tylko, że większość z nas przechodzi to i żyje dalej normalnie, a niektórzy przechodzą to dłużej, a u niektórych przechodzi to w stan chroniczny… 

Zmiana nr 2 : A jak to jest z większością z nas, którzy wyjechali już jakiś czas temu. Zdążyli już jakoś oswoić nową rzeczywistość i nauczyć się jej. I to niejako wyzwoliło zmianę. My możemy jej nie chcieć, my możemy nie zdawać sobie sprawy, że to się dzieje, ale nie jesteśmy w stanie od tego uciec. W zderzeniu z życiem nie można zrobić uniku.

Podjęcie decyzji o byciu emigrantem to wielka zmiana. Wszystko staje na głowie, wszystko zaczynamy od nowa. Spowoduje to, że musimy zweryfikować wszystko co dotąd znaliśmy, czego dotąd się nauczyliśmy, kim dotąd byliśmy. I to wszystko trzeba będzie unieść. Albo spakować walizkę i wrócić do Polski… 

Ale tak szlifuje się coś nowego. Tak człowiek staje się silniejszy. Inny, nowy, bardziej otwarty i odporny na wszystko co nieznane przychodzi od życia. Oczywiście twardnieje dupa, no jak może być inaczej? Wciąż mamy te nasze miękkie miejsca, ale potrafimy bardziej je ochraniać i bronić. Bo zmierzyliśmy się z Dużym i stanęliśmy na nogach. Również finansowo, a stabilizacja finansowa dużo daje… 

Stajemy się „trudni”. Jesteśmy bardziej pewni siebie i już nie tak łatwo nas zmanipulować i wcisnąć nam „ciemnotę”. My już tego poprostu nie łykniemy. Mamy większy dystans do otaczającego nas świata i jesteśmy dużo bardziej krytyczni, bo dużo więcej widzieliśmy i dużo więcej przeżyliśmy w krótkim czasie. Za to powoli budujemy szacunek do samych siebie i już nie tak łatwo można nam wleźć na głowę.

Naszym dzieciom daliśmy status „obywatela świata” i jeżeli one sobie pozwolą, to mogą robić wszystko co chcą i w każdym rejonie świata.

Ale, wiemy, że nie przyszło to bez ceny. Zapłaciliśmy i wciąż będziemy płacić frycowe. 

Ale ja traktuję to, że jestem postrzegana w Polsce jako „gorsza” i „trudna” jako atut i korzyść dodatkową z bycia cudzoziemką. 

Zmieniliśmy się na gorsze. Już nie jest z nami łatwo. Jest z nami dużo trudniej…