Opowieści emigracyjne o mężczyznach. Związki i rozwiązki…

Pięknie. Ciekawe czy niedawno przyjechał, że wciąż zadowolony? Ciekawe czy przyjechał z żoną, czy narzeczoną, czy może jednak przyjechał sam. Oni mówią, że są sami na chwilę. Tylko na krótko. Tylko żeby dorobić, bo mieszkanie kupić, bo dom skończyć, bo tutaj lepiej i szybciej zarobisz kolega powiedział. A kobieta to lubi…

I jest Chłop. Przyjechał sam. Żyje gdzieś tam, bo jak facet sam to warunki niekoniecznie są istotne. Jak facet żyje sam i prawie wszystko odkłada to też to co je, nie jest dla niego takie ważne. Bo najważniejsze, to żeby prawie wszystko zawieźć do Polski – pieniądze plus prezenty.

I wiezie, i przesyła, potem już rzadziej jeździ, bo fuchy się trafiają, nadgodziny. Można zarobić więcej, i myśli, że wtedy wróci szybciej do domu. Bo kupi czy spłaci się mieszkanie. Bo dom będzie w końcu gotowy. Paradoksalnie jednak ten czas pobytu wciąż się wydłuża. Nie wiem, czy to apetyt rośnie w miarę jedzenia czy poprostu komuś tam coś się pozmieniało? Bo meble, bo tv, a może przy okazji zmienimy samochód, bo ten już stary. I Chłop wraca na tą tymczasową emigrację jak bumerang. A bywa tak też, że i w tym domu na odwiedzinach jakoś tak mało wygodnie jest. Jak prezenty się otworzą, jak obkolęduje się znajomych i obgada co tam jeszcze trzeba zrobić, co jeszcze potrzeba, to już rozmowa mniej się klei. To już czasami widać, że on się trochę nie mieści już w tym obrazku w domu. Pomimo, że zdjęcia takie ładne stoją wokół. Chociaż czasami jakoś mniej tych zdjęć.

Czasami taki wyjazd emigracyjny trwa długo. Czasami rodzina zaczyna żyć swoim rytmem i lubi tego Chłopa tylko na telefon. Jest to wygodne, a pieniądze przychodzą. A czasami Życie robi myk i różne obietnice związkowe lądują w koszu. Poprostu.

Ja nie lubię związków na odległość. Ja nie wierzę w związki na odległość. Te całe opowieści o miłości i odpowiedzialności i takie tam. I ja nie będę nikogo oceniać. Bo każdy ma za uszami. Bo jedna osoba jest daleko od drugiej. I rzeczy się mogą zdarzyć. Bo ja uważam, że strzeżonego, Pan Bóg strzeże. Podkreślam – już strzeżonego. I to działa w obie strony…

To jest o mężczyznach. I o tym, że oni tak wiele często robią dla kobiety. Dla rodziny. I zostają z pustymi rękami. Wtedy może zacząć się związek z alkoholem. Tutaj na emigracji. Alkohol też przychodzi z kolegą. Bo my Polacy tak załatwiamy problemy. Często zapijamy je. Czy to pomaga. Może? Czasami? Znam sporo takich właśnie historii, bardzo smutnych.

No jasne, że mężczyzna też czasami poznaje kobietę. On samotny (poniekąd), ona też. I Bum. Bywa. Nie oceniam. To jest właśnie życie.

Rodziny, związki, potrzebują być razem. Bo inaczej zaczynają się rozwiązki. I nawet jeżeli jakoś się to sklei to może pozostać rysa, która będzie widoczna. Zawsze. Trudno pozostawić to za plecami…

A tak w ogóle to Chłopa warto szanować. Bo mi się wydaje, że my kobiety to czasami…